ရာမညတုိင္းလုံးဆုိင္ရာ မြန္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္
ရာမညတုိင္းလုံးဆုိင္ရာအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိ ဖြဲ႕စည္းၿပီး၊ ဥကၠဌအျဖစ္ ဦးက်န္ (ပဲခူး) ရိကၡာေတာ္ရ၊ ဒု-ဥကၠဌမ်ားအျဖစ္ ဦးဘေသာ္ ရိကၡာေတာ္ရ (ပဲခူး)၊ ဦးဘသိန္း (ေရး) ပါလီမန္အမတ္၊ ပါလီမန္အတြင္းဝန္၊ ဘ႑ာေရးႏွင့္အခြန္ဌာန ျဖစ္ၿပီး၊ အက်ဳိးေဆာင္ အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ ဦးေဒြး (ပဲခူး) (ေက်ာင္းဆရာ)၊ ဆရာ ဦးခ်စ္ေသာင္း၊ ေငြထိန္း (ဓါတုေဗဒမင္းႀကီး)၊ ဦးေမာင္ကေလး (မြန္ခရစ္ယာန္အသင္း)၊ မြန္ဦးဘုိးခ်ဳိ စေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား ပါဝင္ၾကၿပီး၊ မြန္သံဃာေတာ္မ်ားမွာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ နာယကဆရာေတာ္မ်ားအျဖစ္ ပါဝင္ၾကသည္၊ ဦးက်န္သည္ နာမက်န္းေတာ့၍ တႏွစ္သာ တာဝန္ယူႏုိင္ၿပီး ၁၉၄၀ -ခုႏွစ္တြင္ အနားယူသည္၊ ၎ေနရာကုိ ဒု-ဥကၠဌ ဦးဘေဘာ္ ဆက္၍ တာဝန္ယူသည္။
ရာမညအဖြဲ႕သည္ မိမိတုိ႕၏အမ်ဳိးဘာသာစာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈထိန္းသိမ္းေရးလုပ္ငန္း လုပ္ရာတြင္ တျခားတုိင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာမ်ားက သံသယ ကင္းေစရန္ ရာမညအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ မည္သည့္ ပါတီ ႏုိင္ငံေရးကုိမွ် မလုပ္ေၾကာင္း ေၾကညာထားသည္၊ ထုိသုိ႕ ေၾကညာသည္မွာ အခ်ဳိ႕ျမန္မာမ်ားသည္ မြန္တုိ႕သည္ နယ္ခ်ဲ႕သမားသေဘာက် လူမ်ဳိးေသြးကြဲေစရန္ ေျမွာက္ပင့္ေပးသည္ဟု စြပ္စြဲေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ရာမညတုိင္းလုံးဆုိင္ရာ မြန္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ၏ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ပုံ ဥပေဒတြင္ ၎ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ပုဒ္မ ၁၇ တြင္ “ဤရာမညအသင္းအမည္ျဖင့္ မည္သူမွ် ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ရ” ဟု ျပဌာန္းထားသည္။
ရာမညတုိင္းလုံးဆုိင္ရာ မြန္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ၏ မြန္လူမ်ဳိး ဟူေသာ ႐ွင္းလင္းခ်က္မွာ -
မြန္လူမ်ဳိး ဆုိသည္မွာ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႕မွ ဆင္းသက္သည္ျဖစ္ေစ (သုိ႕မဟုတ္) မြန္လူမ်ဳိး၊ ဇာတိေသြး၊ အမိမွျဖစ္ေစ၊ အဘမွျဖစ္ေစ ပါ၍၊ မြန္စကားမေျပာတတ္ေသာ္လည္း မြန္လူမ်ဳိးတုိ႕အက်ဳိးကုိ သယ္ပုိးေဆာင္႐ြက္ေသာ လူမ်ားကုိ ဆုိသည္။
ရည္႐ြယ္ခ်က္။ ။ မြန္လူမ်ဳိး၊ မြန္စကား၊ မြန္စာေပ၊ မြန္ယဥ္ေက်းမႈ၊ မြန္ဘာသာ၊ သာသနာတုိ႕ကုိ မတိမ္ေကာ၊ မပေပ်ာက္ေစဘဲ တုိးတက္ႀကီးပြားေရးအတြက္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ အဓိက ျဖစ္သည္။
ရာမညတုိင္းလုံးဆုိင္ရာ မြန္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ စကား၊ စာေပ ေပ်ာက္လွ်င္ လူမ်ဳိးေပ်ာက္မည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေ႐ွးက ပ်ဴလူမ်ဳိး ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း ပ်ဴစာေပ၊ စကား ေပ်ာက္သြားသျဖင့္ ပ်ဴလူမ်ဳိးလည္း ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္၊ ထုိ႕ေၾကာင့္ အဖြဲခ်ဳပ္၏ေႂကြးေႀကာ္သံကို တုိ႕ဗမာအစည္းအ႐ုံးအား တုယူကာ -
မြန္လူမ်ဳိးသည္ - တုိ႕လူမ်ဳိး မြန္စာသည္ - တုိ႕စာ မြန္စကားသည္ - တုိ႕စကား
တုိ႕လူမ်ဳိးကုိ ခ်စ္ပါ၊ တုိ႕စာကုိ ေလးစာပါ၊ တုိ႕စကားကုိ ေျပာၾကပါ၊ မြန္အမ်ဳိးသားေ႐ွ႕တြင္ တလုိင္း မဟုတ္ေၾကာင္း သိရန္ႏွင့္ မြန္အမ်ဳိးသားမွန္း သိေအာင္ မြန္ တပ္ေခၚရန္ လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့သည္။
မြန္လူမ်ဳိး ေ႐ွ႕တြင္ မြန္ထည့္ရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းမွာ -
“မြန္အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ မိမိတုိ႕သည္ ရာမညေဒသတြင္ ေနထုိင္သူမ်ား ျဖစ္ၿပီး မြန္လူမ်ဳိး ျဖစ္သည္၊ သမုိင္းဆရာမ်ား ေရးသားေသာ တလုိင္း မဟုတ္ပါ၊ တလုိင္း ဟူေသာ ေဝါဟာရမွာ မြန္ဘာသာအားျဖင့္ မြန္တုိ႕နားလည္ သေဘာေပါက္ခံယူထားသည္မွာ အမိမဲ့သား - မ်ဳိးမစစ္ ျဖစ္သသည္”။
၎ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ၁၉၃၀ -ခုတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေခတၲဘုရင္ျဖစ္ခဲ့သူ မြန္အမ်ဳိးသား ဆာ - ေဂ် ေအေမာင္ႀကီးသည္ တလုိင္းအစား မြန္ကုိ သုံးရန္ ျပည္ထဲေရးဌာန ၂၉၊ ၇၊ ၃၀ ေန႕စြဲပါ ဆာၾကဳလာအမွတ္ ၁၄၇ / ဒီ - ၃၁ အရ အစုိးရဌာနမ်ားသုိ႕ ၫြန္းၾကားစာ ထုတ္ခဲ့သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစုိးရလက္ထက္တြင္၎၊ ဆာၾကဳလာကိုပင္ ၁၅-၇-၄၇ ေန႕စြဲျဖင့္ အမွတ္ ၅၉၊ အိတ္(ဖ္) -၄၇ (၁၇၁၃) အရ၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနက ထပ္မံၫြန္ၾကားခဲ့သည္။
ပေဒသရာဇ္ေခတ္တြင္ စစ္႐ႈံးခဲ့ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မဲ့ေသာဘဝ ေရာက္႐ွိေနေသာ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႕သည္ မိမိတုိ႕မ်ဳိး႐ုိး ဇာတိကုိပင္ မေဖာ္ေျပာရဲေသာကာလတြင္ ႐ွိေနသည္။ အစုိးရအမႈထမ္းေသာ မြန္သည္ မိမိကုိယ္ကို မြန္ ဟု ေျပာလွ်င္ ရာထူးတုိးတက္ေရးအတြက္၎၊ တျခားလူမ်ဳိးကိစၥတြင္၎၊ အႏွိမ္ခံရမည္ကုိ ေၾကာက္၍ မြန္ ဟု အမည္ခံလုိၾက၊ မခံရဲၾက၊ နာမည္ခံရဲလာေအာင္ ေသြးသစ္ေလာင္းေပးျခင္း ျဖစ္သည္။
၁၉၃၀ -ခုႏွစ္ သန္းေခါင္စာရင္းတြင္ မြန္သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံတႏုိင္ငံလုံးတြင္ မြန္ (၃၃၆၇၂၈) ေယာက္သာ ပါ႐ွိသည္။ စင္စစ္ ထုိလူဦးေရးသည္ မ်ားစြာ ေလွ်ာ့နည္းလွ်က္ ႐ွိသည္၊ သန္းေခါင္စရင္း ေကာက္ယူရာတြင္၊ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္သူမ်ားသည္၊ မြန္ကုိ ျမန္မာ ဟု ေရးသားျခင္း တခါတရံ မြန္- ျမန္မာ အတူတူဘဲ၊ ျမန္မာ ေရးလွ်င္လည္း ၿပီးတာဘဲ ဟု ယူဆၾကသည္၊ မြန္အမ်ဳိးသားမ်ားလည္း သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ရာတြင္ မြန္လူမ်ဳိးေနရာတြင္ မိမိတုိ႕ လူမ်ဳိး၊ မြန္ ထည့္သြင္းရမွန္း မသိျခင္း၊ သိေသာ္လည္း ေျပာရန္ ေၾကာက္႐ြံ႕ေနျခင္းတုိ႕ေၾကာင့္ ေလွ်ာ့နည္းေနသည္ဟု ယုံၾကည္သည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ရာမညတုိင္းလုံးဆုိင္ရာမြန္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က အထက္ပါေႂကြးေၾကာ္သံအရ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ မြန္စာေပျပန္႕ပြားေရးအတြက္ မြန္ဘူလက္တင္ (Mon Bulletin) ကုိ၊ မြန္-ျမန္မာႏွစ္ဘာသာျဖင့္ လစဥ္မွန္မွန္ ထုတ္ေဝျဖန္႕ခ်ီခဲ့သည္။
post-1.8
No comments:
Post a Comment